Begrip van de maand februari 2017: Werkplek buitenshuis
Negen jaar werk ik nu onafgebroken voor mezelf. In de loop der tijd lukt het steeds vaker om alleen opdrachten aan te nemen waarvan ik geniet. Wat ik ook altijd heel belangrijk heb gevonden, is de mogelijkheid om thuis te werken. Privé is er in die negen jaar echter veel meer veranderd in mijn leven. Daarmee is de tijd gekomen om ook voor werk af en toe het nest te verlaten om mijn meisje en kleintjes de ruimte te geven. Een hele dag met gekromde rug aan een krakkemikkige tafel in café of bieb zitten, dat kunnen mijn RSI-gevoelige ledematen niet aan. Daarom zocht en vond ik een werkplek buitenshuis.
De werkplek buitenshuis onderscheidt zich vooral van mijn werkplek thuis op esthetisch gebied. Want er zijn vreemde mensen bij. Thuis kan ik op elk moment van de dag lang op het toilet zitten met de deur open en in badjas achter te toetsen plaatsnemen. Of in vieze kleren, als ik eerst de kinderen nog naar hun eigen werkplek gebracht hebt.
Eén dag in de week zit ik nu op vijf minuten fietsen van huis. Daar werk ik aan een beter bureau, met een betere internetverbinding en met een beter arbeidsethos dan thuis. Hoewel niemand me aanspoort, heb ik het gevoel dat de andere aanwezigen in dit kantoor –meestal drie man van een detacheringsbureau- van mij verwachten dat ik stevig doorwerk. Dit is immers geen plek om voetbalsamenvattingen te kijken, Wordfeud te spelen of vakantiefoto’s terug te kijken. Het is een werkplek. Is het wel een plek om een blog te schrijven? Bij deze.
Het fietsritje is aangenaam. De anderen zijn rustig en vriendelijk. Ik verzet hier veel werk. Ik had niet verwacht dat de werkplek buitenshuis me zou bevallen. Voor één dag in de week tenminste. Ik prees me gelukkig dat ik thuis kon werken en ontsnapte aan de wurggreep van een dagelijkse verplichte reis en lange uren op een kantoor. Nu heb ik eigenlijk het beste van beide werelden. Ik kan hier zo hard werken als ik wil en volledig naar eigen inzicht. Dat is wat waard. Deze plek is dan ook niet mijn kantoor, niet mijn werk, niet mijn werkgever. Dat is gelukkig thuis. Ik denk dat ik alleen daarom kan genieten van mijn werkplek buitenshuis.
